Inwalidztwo, zajmujące ważne miejsce w katalogu rodzajów ryzyka socjalnego, budzi szczególne kontrowersje ze względu na trudności precyzyjnego określenia kryteriów inwalidztwa oraz oddzielenia inwalidztwa od choroby. Pomimo braku zgodności co do definicji inwalidztwa, w systemach zabezpieczenia społecznego zwraca się uwagę na konieczność współwystępowania dwóch kryteriów, tj. biologicznego (wyrażającego się w naruszeniu sprawności organizmu) oraz ekonomicznego (wyrażającego się w utracie lub ograniczeniu zdolności do wykonywania pracy zarobkowej). Inwalidztwo może mieć charakter trwały lub czasowy. Może ono ponadto oznaczać takie naruszenie sprawności organizmu i taką utratę (lub ograniczenie) zdolności do pracy, że uniemożliwia zarobkowanie w dotychczas wykonywanym zawodzie (tzw. inwalidztwo zawodowe) bądź też wszelkie zarobkowanie (tzw. inwalidztwo ogólne). Celem zabezpieczenia społecznego jest nie tylko kompensata strat związanych z inwalidztwem, lecz także odpowiednia rehabilitacja inwalidów (medyczna, zawodowa i społeczna), a nawet profilaktyka mająca na celu ograniczenie zjawiska inwalidztwa.